رکتوم (مقعد) قسمت‌هایی از بدن هستند که تا زمانی که مشکلی پیش نیاید نادیده گرفته می‌شوند. بروز مشکل در رکتوم مانند تورم و زخم، می‌تواند نشانه یک بیماری باشد. رکتوم آخرین قسمت کولون (روده بزرگ) است. بخشی از بدن که دفع مدفوع را کنترل می‌کند.
رکتوم (مقعد) قسمت‌هایی از بدن هستند که تا زمانی که مشکلی پیش نیاید نادیده گرفته می‌شوند. بروز مشکل در رکتوم مانند تورم و زخم، می‌تواند نشانه یک بیماری باشد. رکتوم آخرین قسمت کولون (روده بزرگ) است. بخشی از بدن که دفع مدفوع را کنترل می‌کند.
تورم در رکتوم اغلب می‌تواند در مقعد و اطراف آن ظاهر شود. گاهی هم ایجاد زخم مقعد به دلایل مختلف، می‌تواند باعث احساس درد و ناراحتی زیاد در مقعد و پایین آمدن کیفیت زندگی بیماران شود.
به عنوان مثال، علائم زخم و ورم رکتوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
ورم مقعد و رکتوم می‌تواند ناشی از بیماری مقعدی هموروئید، پروستاتیت یا سایر شرایطی باشد که دستگاه گوارش را تحریک می‌کند، مانند بیماری‌های التهابی روده IBS و IBD. گاهی علت این ورم مقعدی جدی نیست و پس از چند روز خود به خود برطرف میشود.
اما در صورتی که دچار تورم مقعد طولانی مدت همراه با علائمی مثل خونریزی، عفونت، خارش و سوزش مقعدی شده‌اید باید حتما برای تشخیص علت و درمان ورم و التهاب مقعد به پزشک مراجعه کنید.
ارتباطی که از راست روده به مقعد منتهی میشود، کانال مقعدی نامیده می شود. کانال مقعدی از ماهیچه ها (اسفنکترها) تشکیل شده است که عبور مدفوع از راست روده را از طریق مقعد کنترل می‌کنند.علاوه بر این ماهیچه‌ها، ناحیه مقعدی از غدد، شریان‌ها، سیاهرگ‌ها و اعصاب تشکیل شده است که حس و جریان مایع و خون را در آن ناحیه کنترل می‌کنند.
شرایطی که بر این اجزا تأثیر می‌گذارد، می‌تواند منجر به ورم مقعد و علائم مرتبط با آن شود. مهم است که یک قرار ملاقات با پزشک خود بگذارید تا در مورد علل احتمالی علائم خود صحبت کنید.
پروکتیت به هر شرایطی گفته میشود که شامل التهاب پوشش رکتوم باشد. پروکتیت اغلب شامل علائم درد و مشکلات اجابت مزاج است که می‌تواند منجر به تورم رکتوم شود.
عفونت: عفونت‌های این ناحیه به شکل عفونت‌های مقاربتی و بیماری‌های منتقله از راه غذا یکی از علل شایع پروکتیت است. اگر این عفونت ها غدد کانال مقعد را درگیر کنند، آبسه ها (مناطق پر از چرک) می‌توانند ایجاد شوند که منجر به تورم و افزایش درد در ناحیه مقعدی می شود.
شرایط پزشکی التهابی: بیماری التهابی روده (بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو) اغلب رکتوم را درگیر می‌کند. این شرایط می‌تواند منجر به تحریک مزمن و آبسه مقعدی شود که باعث درد و ورم مقعدی میشود.
به ندرت، یک ارتباط آناتومیک غیرطبیعی یا فیستول می‌تواند بین مقعد یا رکتوم و پوست اطراف مقعد ایجاد شود. فیستول مقعدی اغلب در نتیجه آبسه مقعدی است که بهبود نیافته و منجر به ایجاد مجرایی در زیر پوست میشود.
یک توده بدخیم در کانال مقعدی می تواند رشد کند و متورم شود که منجر به علائم مرتبط با درد، خونریزی یا خارش در ناحیه مقعدی میشود. سرطان مقعد به ندرت به سایر قسمت‌های گسترش می یابد.
هموروئیدهای مزمن یا عود کننده، وریدهای متورم مقعد و رکتوم هستند که هرگز واقعاً برطرف نمی‌شوند و ممکن است کم و بیش دائماً علامت‌دار باشند.
بواسیر ناشی از هر چیزی است که از داخل به مقعد فشار وارد کند، مانند زور زدن در هنگام اجابت مزاج. یبوست؛ بارداری؛ یا آمیزش مقعدی. بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری، ن باردار و افراد مسن هستند، اگرچه هر کسی ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد.
علائم شامل مقدار کمی خونریزی در حین یا بعد از اجابت مزاج و همچنین ناراحتی، خارش یا التهاب و ورم اطراف مقعد است. یک پزشک می‌تواند درمانی را برای کاهش علائم هموروئید مزمن و همچنین اطمینان از تشخیص آن پیشنهاد دهد، زیرا سایر بیماری‌های جدی‌تر می‌توانند علائمی مشابه هموروئید داشته باشند. تشخیص از طریق شرح حال بیمار و معاینه فیزیکی انجام میشود.
نئوپلاسم کولون به معنای "بافت جدید" است که در کولون یا روده بزرگ رشد می‌کند. این نئوپلاسم ممکن است خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطان) باشد. علت دقیق هر نوع سرطان ناشناخته باقی مانده است. عوامل خطر این عارضه به شرح زیر است:
اولین علائم معمولا پولیپ هستند، توده‌های کوچک در روده بزرگ که می‌توانند در کولونوسکوپی تشخیص داده شوند و قبل از سرطانی شدن از بین بروند. علائم بعدی ممکن است خستگی غیر قابل توضیح باشد. تغییر در عادات روده؛ ناراحتی مداوم شکمی مانند گاز یا گرفتگی عضلات؛ خون در مدفوع؛ یا خونریزی مقعدی. تشخیص از طریق کولونوسکوپی و گاهی آزمایش خون انجام می شود.
درمان از طریق جراحی انجام میشود که ممکن است جزئی یا گسترده باشد و از طریق شیمی درمانی با پرتودرمانی که معمولا قبل و بعد از جراحی انجام میشود. مراقبت‌های حمایتی برای راحت نگه داشتن بیمار نیز بخش مهمی از درمان است.
سلولیت یک عفونت باکتریایی لایه های عمیق پوست است. این می‌تواند در هر جایی از بدن ظاهر شود اما بیشتر در پاها، ساق پا و صورت شایع است. افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، مانند کورتیکواستروئیدها یا شیمی درمانی، یا با اختلال در گردش خون ناشی از دیابت یا هر بیماری عروقی، بیشتر مستعد ابتلا هستند. علائم تا حدودی به تدریج ظاهر می‌شوند و شامل پوست قرمز و دردناک و تورم می‌شوند.
مشاهده ادامه مطلب در
سایت تلنگر
درباره این سایت